اگه یه روز بغض گلوت رو فشرد بهت قول نمی دم که می خندونمت ولی
می تونم باهات گریه کنم اگه یه روز نخواستی به حرفای کسی گوش کنی
بهم بگو .... قول می دم که خیلی ساکت باشم اگه یه روز خواستی در
بری حتما خبرم کن قول نمی دم که ازت بخوام بمونی اما می تونم باهات
بدوم اگه یه روز سراغم رو گرفتی و خبری ازم نشد سری بهم بزن احتمالا
بهت احتیاج دارم اما اگه یه روز رفتی و دیگه برنگشتی بهت قول نمی دم
که منتظرت می مونم اما ازت می خوام وقتی اومدی یه شاخه گل رو قبرم
بزاری
خنده بر لب میزنم تا کس نداند حال من
ورنه این دنیا که ما دیدیم خندیدن نداشت
هیچگاه نگذار در کوهپایه های عشق کسی
دستت را بگیرد که احساس میکنی
در ارتفاعات آنرا رها خواهد کرد....
تو نمی دونی من چی کشیدم وقتی که گفتی تو رو نمی خوام
باور ندارم که دیگه نیستی حالا تو رفتی من اینجا تنهام
یه شوخی بود و یه قصه‌ی تلخ وقتی که گفتی تو رو نمی خوام
خیال می کردم می خوای بترسم شاید هنوزم باور نکردم
چشمای گریون دستای خسته دوری چشمات منو شکسته
رنگ اون چشات چشمای سیات زنجیر دلت دستامو بسته
شاید یه حسود چشممون زده بگو کی ما رو تنهایی دیده
ولی می دونم تو آسمونم قصه ما رو یکی شنیده
تو باور نکن هرکی بهت گفت پیشت می مونم پیشت می مونم
باور ندارم تو دیگه نیستی تا ته دنیا از تو می خونم
تو نمی دونی من چی کشیدم وقتی که گفتی تو رو نمی خوام...!!!!!!.....
بچه که بودیم
دخترا عاشق عروسک بودن و پسرا عاشق مردای قوی!!!
بزرگ که شدیم
دخترا عاشق مردای قوی شدن و پسرا عاشق عروسک!!!
کنار آشیانه تو آشیانه می کنم
فضای آشیانه را پر از ترانه می کنم
کسی سوال می کند به خاطر چه زنده ای؟
و من برای زندگی تو را بهانه می کنم
ای عشق مدد کن که به سامان برسیم
چون مزرعه تشنه به باران برسیم
یا من برسم به یار و یا یار به من
یا هرد وبمیریم و به پایان برسیم
یه روز دل تصمیم می گیره سنگ بشه تا دیگه عاشق نشه
...سنگ میشه و میره قاطی سنگا
ولی اونجا هم عاشق یه سنگی میشه....
از کسی که دوستش داری ساده دست نکش
شاید دیگه هیچ کس رو مثل اون
دوست نداشته باشی
از کسی هم که دوست داره بی تفاوت عبونکن
چون شاید هیچوقت هیچکس تورو مثل اون
دوست نداشته باشه
01- نام هر گل و زیبایی در طبیعت است را روی شما می‌گذارند. 02- هنگامی که رنگ پریده یا بیمار هستید با کمی وسایل آرایش میتوانید خود را زیباتر کنید و هیچ کس هم از شما ایرادنمی‌گیرد( کاری که بسیاری از آقایان مد روز یواشکی انجام می‌دهند(. 03- تمام شاعران ایران زمین در وصف گل روی شما هزاران شعر گفته و خط و خال و چشم و ابروی شما را ستوده اند. 04- مجبور نیستید سر کار بروید و پول یک ماه کار و تلاشتان را برنج و گوشت و نخود و لوبیا بخرید. 05- به راحتی و با اعتماد به نفس هر وقت که لازم بود گریه می کنید و غم و غصه هایتان را در دل جمع نمی کنید تا سکته کنید. 06- عمرتان بسیار طولانی است. 07- آنقدر حرف برای گفتن دارید که هرگز کم نمی‌آورید. 08- همیشه یک عالمه دوست و رفیق ناب دارید و کمتر گرفتار رفیق ناباب می شوید. 09- هرگز در حمام خود را گربه شور نمی کنید. 10- بزرگ شده اید و کمتر برای طرفداری از تیم قرمز و آبی یا این حزب و آن حزب جلز و ولز کرده و کرکری می خوانید. 11- ریش و سبیل ندارید که موقع آب خوردن قبل از خودتان سبیلتان آب بنوشد. 12- عشق و هنر ابداع شماست. 13- همیشه جوان تر از سنتان هستید و هیچ کس نمی داند شما چند ساله اید. 14- از سن 9سالگی به بلوغ عقلی و جسمی می‌رسید و حالاحالاها باید بدوند تا به پای شما برسند!. 15- بهشت زیر پای شماست. 16- اگر موهایتان مرتب نبود یا وقت برای مرتب کردنشان نداشتید، با سرکردن یک روسری قضیه حل است. 17- همیشه در کیفتان آینه دارید و موقعی که در سلف سرویس دانشگاه قورمه سبزی می‌خورید یک دانه لوبیا لابه لای سبیلتان جا خوش نمی کند. 18- همیشه تمیز ونظیف و خوشبو هستید … و اگر خوب فکر کنید می بینید که صدها دلیل محکم دیگر وجود دارد که شما به زن بودن خود افتخار کنید.
شیوا ارسطویی
آمده پایین. صداش می‌آید. دوباره شروع کرده. بیژن میگوید دیگر این داستان پسر سرهنگ تو شده کلیشه! بیژن خودش هم دارد کلیشه می‌شود. هر سال عقلش کمتر می‌شود. هر سال چشم‌هاش گشادتر می‌شود و مردمک آن تنگ‌تر. داستان پسر سرهنگ را باور نمی‌کند. این قصه خسته‌اش کرده، میگوید: «شیوا جان، از این به بعد قصه‌ای از پسر سرباز سر هم کن و بگو!»
گمانم بهتر باشد از این به بعد قصه خودم و بیژن را برای پسر سرهنگ تعریف کنم. پسر سرهنگ قصه من و بیژن را بیشتر باور میکند تا بیژن قصه من و او را.
مجید قیصری
هیچ موضوعی فی‌نفسه با ارزش یا بی‌ارزش نیست. چیزی که به موضوع ارزش و اعتبار میبخشد نوع نگاه هنرمند است. مولانا میگوید آب کم جو تشنگی آور به دست. به راستی در بیرون انسان چیزی نیست؛ آن‌چه تازگی و طراوت میبخشد به این عالم، نگاه هنرمندانه است و در رمان بینوایان ویکتور هوگو در صحنهای ژان وال ژان شبانه مبادرت به دزدی میکند، نقرهجات و جام‌های طلای کلیسا را میبرد به فاصلهی اندکی گیر میافتد و توسط گزمهها پیش پدر روحانی بازگردانده می‌شود
فرامرز محمدی‌پور
... نمی‌دانم چرا هنوز به این باور نرسیده‌اند که شعر نیمایی بن‌بستی ندارد و بن‌بست برای جماعتی است که با عروض نیمایی مشکل دارند؛ و شعر «رفرم یافته»ی نیما خود دلیل ماندگاری اوست. و گروهی از شاعران دهه سی چهل هر چه تلاش کردند نتوانستند آنی شوند که «نیما» شد و خیلی زود دفتر شعرشان را بسته دیدند زیرا با «تجربه‌های شتاب‌زده» خواستند تحولی ایجاد کنند، یا «مدرن»ها را بیافرینند که در نهایت نه کشفی در خورجین بود و نه شهودی که پایدارشان کند و به قول امروزی‌ها گرفتار «موج»بازی‌ها می‌شدند که جز تفنن و شوق جوانی چیزی نبود.
:جستجو
